ჩუნცინის მოდელი, რომელიც 2000-იან წლებში ჩამოყალიბდა, წარმოადგენს მმართველობისა და ეკონომიკური განვითარების უნიკალურ ექსპერიმენტს ჩინეთის რეფორმების ფართო კონტექსტში. ის ხშირად განიხილება როგორც კონტრსტრატეგია ისეთ რეგიონებთან, როგორიცაა გუანჯოუ, რომელიც ბაზარზე ორიენტირებულ და ექსპორტზე დაფუძნებულ პოლიტიკას იყენებდა, ჩუნცინის მოდელი ემყარება სახელმწიფო მმართველობას, სოციალურ სამართლიანობასა და სიღარიბის შემცირებაზე ორიენტირებულ პოლიტიკებს.

ცუი ჟიუან (Cui Zhiyuan) ცნობილი ჩინელი ეკონომისტი და პოლიტიკური თეორეტიკოსია, რომელსაც ჩინური ახალი მემარცხენე მოძრაობის ცენტრალურ ფიგურად განიხილავენ. ჟიუანი 1963 წელს პეკინში დაიბადა. მისი ნაშრომები აგებულია ნეოლიბერალური კაპიტალიზმის ყოვლისმომცველ კრიტიკისა და ალტერნატიული ეკონომიკური და სოციალური პარადიგმების ძიების საფუძველზე. მისი ხედვა ხშირად ემყარება როგორც დასავლურ, ასევე ჩინურ ინტელექტუალურ ტრადიციებს, რომელთა წყალობით ეკონომისტი ახალი მმართველობის, სოციალური სამართლიანობის და მდგრადი ეკონომიკური განვითარების ჩარჩოებს წარმოადგენს.

მრავალი ქვეყნის, მათ შორის გერმანიისაც, მაგალითის გათვალისწინებით, სადაც არაკომერციული კლინიკები მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ სამართლიანი და ეფექტიანი ჯანდაცვის მოდელში, საქართველოს შეუძლია ამ გამოწვევებზე უკეთესი პასუხის გაცემა და სისტემის გაუმჯობესება.

კოოპერატიული ბანკი წარმოადგენს პროგრესულ ფინანსურ მოდელს, რომელიც უნიკალურად არის ადაპტირებული ეკონომიკური უთანასწორობისა და მდგრადი განვითარების გამოწვევების დასაძლევად. ურთიერთდახმარების, კოლექტიური საკუთრებისა და დემოკრატიული მმართველობის პრინციპებზე დაფუძნებული კოოპერატიული ბანკინგი საუკუნეებში განვითარდა როგორც სოციალური და ეკონომიკური პროგრესის ხელშემწყობი მექანიზმი

კოოპერატიული მფლობელობის არქიტექტურა თავისთავად ქმნის დოვლათის გადანაწილების ისეთ დემოკრატიულ კალაპოტს, რომელიც და სტაბილურობის შემადგენელ განუყოფელ ნაწილად შეგვიძლია განვიხილოთ.

საჯარო ბანკი არის ფინანსური ინსტიტუტი, რომლსაც ფლობს და მართავს სახელმწიფო - ადგილობრივ თუ ეროვნულ დონეზე. კერძო ბანკებისგან განსხვავებით, სახელმწიფო ბანკის მიზანი არა მოგების მაქსიმიზაცია, არამედ საზოგადოებრივი ინტერესების გატარება, ეკონომიკური განვითარება და სოციალური ბალანსის დაცვაა.

საცხოვრებელი ხელფასი არის ის მინიმალური შემოსავალი, რომელიც ერთ მშრომელს / მოქალაქეს სჭირდება ძირითადი მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად, როგორიცაა საკვები, საცხოვრებელი, ჯანდაცვა, განათლება, ტრანსპორტირება და სხვა. ის განსხვავებდება მინიმალური ხელფასისგან

ცნობილი ეკონომისტი, საბერძნეთის ყოფილი ფინანსთა მინისტრი და პოლიტიკოსი იანის ვარუფაკისი საკუთარ წიგნში "ტექნოფეოდალიზმი - რამ მოკლა კაპიტალიზმი?" აყენებს საკმაროდ პროვოკაციულ და მნიშვნელოვან თეზას: კაპიტალიზმის ჩვენთვის ნაცნობი ფორმა მკვდარია და მას ახალი, უფრო საშიში სისტემა ანაცვლებს, რომელსაც ის "ტექნოფეოდალიზმს" უწოდებს.

რობერტ რეიხის "საერთო სიკეთე" გახლავთ ყოვლისმომცველი და ამაღელვებელი ნაშრომი ეთიკური და სამოქალაქო პასუხისმგებლობების შესახებ, რომელიც ფუნქციონალური საზოგადოების განმსაზღვრელია.

ნეოლიბერალიზმი, რომელიც მუდმივად ცდილობს თავი წარმოაჩინოს, როგორც ეკონომიკური ეფექტურობის, თავისუფლებისა და ინდივიდუალიზმის დამცველი, აყალიბებს ნარატივს, სადაც სახელმწიფო წარმოდგენილია როგორც ყოვლისმომცველი "ლევიათანი" (გველეშაპი), რომელიც საფრთხეს უქმნის ეკონომიკურ ზრდას და პირად თავისუფლებას.

შოკური თერაპია არის ეკონომიკური პოლიტიკა და გულისხმობს ცენტრალიზებული ეკონომიკიდან ბაზრის მიმართულებით სწრაფ გარდაქმნას, რომელიც ხასიათდება მასობრივი პრივატიზაციით, დერეგულაციით და სახელმწიფო სერვისების მოსპობით.

მარიანა მაზუკატო არის ეკონომისტი, რომელიც ძირითადად ცნობილია საკუთარი ნაშრომებით სახელმწიფო როლის შესახებ ინოვაციასა და ეკონომიკურ ზრდაში

ნეოლიბერალიზმი, როგორც ეკონომიკური დოქტრინა, სცილდება მხოლოდ ეკონომიკას — ეს არის პოლიტიკური პროექტი, რომელიც მიზნად ისახავს საზოგადოების ფორმირებას კაპიტალის სასარგებლოდ მშრომელთა ინტერესების ხარჯზე, სახელმწიფოსა და დემოკრატიის საწინააღმდეგოდ, შესაბამისად ბაზრის ინტერესების სასარგებლოდ.